Koper ogrodowy to roślina jednoroczna, kwitnąca od lipca do września. Jest ona rośliną uprawną, powszechnie stosowaną w przemyśle spożywczym, jak również w lecznictwie.
Surowcem leczniczym są głównie owoce. Koper zawiera między innymi witaminę C, A, D, E, K, PP, B1, B2, karoten o także olejek lotny.
Lecznicze wskazania do stosowania kopru ogrodowego to między innymi zaburzenia trawienia, wymioty i nudności, brak apetytu. Napar może być podawany po obfitym posiłku, bólach brzucha, zaparciach, czy też biegunkach. Dodatkowo koper pozytywnie wpływa w przypadku kaszlu oraz nieżytach układu oddechowego.
W przemyśle spożywczym i domowym zastosowaniu, koper kojarzy nam się głównie z dodatkiem do ogórków kwaszonych. W tym celu wykorzystuje się zarówno nać oraz nasiona.
Posypanie ziemniaków koprem włoskim (który zawiera sporą dawkę witaminę C), sprawi że przyswoimy więcej żelaza.
Główne właściwości kopru ogrodowego przedstawiają się następująco:
- owoce kopru działają wiatropędnie, nie powodując przy tym szkodliwych działań ubocznych,
- zmniejsza napięcie mięśni gładkich jelit, hamując rozwój drobnoustrojów w jelitach,
- pobudzają wydzielanie soku żołądkowego,
- koper pozytywnie działa w przypadku uciążliwej czkawki,
- okład z naparu z kopru może być stosowany w przypadku chorób skóry, a także przy owrzodzeniach,
- żucie nasion kopru pomaga usunąć przykry zapach z ust,
- koper wykazuje działanie wykrztuśne, dlatego można go stosować przy uciążliwym kaszlu,
- w małym stopniu napar obniża ciśnienie krwi i działa uspokajająco,
- koper wykazuje również niewielkie działanie moczopędne.
Napar z kopru
Łyżkę owoców lub ziela kopru wsypać do szklanki (250 ml) i zalać wrzącą wodą. Parzyć pod przykryciem przez około 15-20 minut. Pić minimum 2 razy dziennie.
Można również przygotować odwar, w tym celu koper gotujemy przez 5-10 minut, rezygnując z parzenia go pod przykryciem.
Niektóre źródła podają, iż naparu z kopru powinny unikać kobiety w ciąży. Spowodowane jest to działaniem wywołującym krwawienie związane z menstruacją.
